Piri Reis map - Piri Reis'in Haritası

The Piri Reis map ("Piri" pronounced /piɹi/) is a famous pre-modern world map created by 16th century Ottoman-Turkish admiral and cartographer Piri Reis. The map shows part of the western coasts of Europe and North Africa with reasonable accuracy, and the coast of Brazil is also easily recognizable. Various Atlantic islands including the Azores and Canary Islands are depicted, as is the mythical island of Antillia. The map is noteworthy for its depiction of a southern landmass that some controversially claim is evidence for early awareness of the existence of Antarctica.

History of the map
The map was discovered in 1929 while Topkapı Palace, Istanbul, Turkey was being converted into a museum. It is the extant western third of a world map drawn on gazelle skin. The surviving portion primarily details the western coast of Africa and the eastern coast of South America. The map was drawn in 1513 by Piri Reis, a famous admiral of the Turkish fleet, and presented to the Sultan in 1517. Piri Reis stated that the map was based on about twenty charts and mappae mundi. According to Piri these maps included eight Ptolemaic maps, an Arabic map of India, four newly drawn Portuguese maps of their recent discoveries, and a map by Christopher Columbus of the western lands.

The Piri Reis map is currently located in the Library of the Topkapı Palace in Istanbul, Turkey, but is not usually on display to the public.


Analysis

Gregory McIntosh
Gregory McIntosh, a historian of cartography, has examined the Piri Reis map in depth and published his research in the book The Piri Reis Map of 1513 (Athens and London: University of Georgia Press, 2000).

He claims that the depiction of the Caribbean was developed from at least one of Christopher Columbus's maps. Hispaniola is depicted with a north-south axis similar to depictions of Japan on maps of the same era. At the time it was widely believed that the east coast of the Americas was in fact that of Asia. Columbus believed that Japan and Hispaniola were actually the same island and Cuba was part of a mainland. The mainland in the extreme northwest is labeled with place-names from Columbus's voyages along the coasts of Cuba. McIntosh claims the map shows double sets of Virgin Islands because Piri Reis took them from two maps. Finally, many of the names of ports and geographic points are found in Columbus's written texts.


Charles Hapgood
Charles Hapgood began studying the map in the middle of the 20th Century and published the book Maps of the Ancient Sea Kings in 1966.

Hapgood claims this and other maps support a theory of global exploration by a pre-classical undiscovered civilization. He supports this with an analysis of the mathematics of ancient maps and of their accuracy, which he says surpassed instrumentation available at the time of the map's drafting.

Hapgood argued that owing to the map being assembled from components, the Caribbean section was rotated nearly 90º from the top of South America. He attributed this to either copying from a polar projection, or to fit in the space available by hinging the map at that location and giving it an "alternate north", of which other examples are known in maps of the era.


Gavin Menzies
Gavin Menzies, in his book 1421: The Year China Discovered America puts forward a theory that the southern landmass is indeed the Antarctic coastline and was based on earlier Chinese maps. According to Menzies, Admiral Hong Bao charted the coast over 70 years before Columbus as part of a larger expedition under the famous Chinese explorer and admiral Zheng He to bring the world under China's tribute system. Menzies' theory is systematically discredited in the television documentary also named 1421: The Year China Discovered America.


Specific geographical points of contention

Antarctica
Scholars believe the resemblance of the coastline to the actual coast of Antarctica to be tenuous. For centuries before the actual discovery of Antarctica, cartographers had been depicting a massive southern landmass on global maps based on the theoretical assumption by Europeans that one must exist, if only to balance the landmass of the North. The landmass in question on the Piri Reis map would thus be simply a continuation of this tradition, with its debatable resemblance to the actual coastline being coincidental. It was widely believed that South America and, once its northern coastline was discovered, Australia, must be joined to this land mass, which was thought to be very much bigger than the real Antarctica. This theoretical southern continent, the Great Southern Land or Terra Australis Incognita (literally Unknown Southern Land), in various configurations, was usually shown on maps until the eighteenth century.

An alternate view is that the "Antarctic" coast is simply the eastern coastline of South America skewed to align east-west due to the inaccurate measurement of longtitude or to fit it on the page 1. Close examination of the coastline supports this view, revealing depictions of the basins at the mouth of the Strait of Magellan and the Falkland Islands. 2 The annotations on the map itself, stating that this region is hot and inhabited by large snakes do not fit with the likely climate and fauna in Antarctica in the 1500s. Similarly the map states that "spring comes early" to the islands off the coast, which is true of the Falkland Islands but not of any islands close to the Antarctic mainland.

Hapgood suggests that the Antarctic section of the map was copied at an incorrect scale to the rest of the map and resulted in the distortion and enlargement of the continent on several ancient maps. This would explain why there is no waterway between South America and Antarctica. He suggests several points of continuity between the Piri Reis Map and modern maps of the continent below the ice caps.

Since the Antarctic continent was not officially sighted until 1820 and its full coastline was not known until much later, this claim, if true, requires major revisions to the history of exploration.



Note 1: Steven Dutch, Natural and Applied Sciences, University of Wisconsin - Green Bay, The land mass at the bottom is a skewed plot of South America.

Note 2: Diego Cuoghi, Thorough article On Piri Reis and Oronteus maps refuting the Antarctica claims.


South America
There are many difficulties in the map of South America, including duplication of rivers, and the continent's southern end merging with Antarctica. These problems are explored in detail by Charles Hapgood.


Piri Reis Haritası günümüze kalan, Amerika kıtasını gösteren en eski haritalardan biridir. Osmanlı amirali Piri Reis tarafından 1513'de çizilmiş olup, Avrupa ve Afrika'nın batı kıyılarını ve Güney Amerika'nın doğu kıyılarını gösterir. Aralarında Kristof Kolomb'a ait bir haritanın da bulunduğu yirmi kaynağı bütünleştirerek hazırlanmış, 16. yüzyıl Avrupa ve Müslüman denizcilerinin coğrafya bilgilerini içeren değerli bir tarihi belgedir.

Piri Reis 1528'de Amerika'yı gösteren ikinci bir harita yapmıştır. Bu madde onun birinci haritasiyla ilişkilidir.

Tarihçesi
Piri Reis, kendisini yetiştirmiş olan amcası Kemal Reis'in 1511'deki ölümünün ardından Gelibolu'ya çekilip orada bir dünya haritası, bir de Kitab-ı Bahriye'sini hazırlamıştır. Dünya haritasını 1513'de tamamlayıp, 1517 yılında, Mısır’ın fethinin hemen sonrasındaki günlerde Yavuz Sultan Selim’e takdim etmiştir. Piri Reis bunun ardından Kaptan-ı Derya (amiral) rütbesine getirilir. Harita 1929'da Topkapı Sarayı'nın müzeye dönüştürülme çalışmaları sırasında keşfedilir ve hâlâ oradadır. 1954 yılında yayımlanan En Eski Amerika Haritası adlı kitabında Afet İnan haritanın kenar notlarınının, Osmanlı Türkçesinden yeni harflere çevirilerini yayımlamıştır.

Amerika'yı gösteren günümüze kalmış antik haritalar arasında Piri Reis'inkinden daha eski birkaç başka harita vardır. Bunlardan Cantino'nun 1502'de, Nicolo Caveri (Nicolo de Canerio)'nun, 1504-1505'de basılmış, Amerika'yı Asya'nın bir uzantısı olarak gösteren haritaları sayılabilir. Öbürü, 1507'de basılmış Martin Waldseemüller'in haritasıdır. Bu harita Cannerio'nun haritasından kaynaklanmıştır ama Amerika'yı Asya'dan ayrı bir kıta olarak gösterir ve onu ilk defa "Amerika" olarak adlandırır. Piri Reis kendi haritası için kullandığı kaynaklar arasında Kristof Kolomb'un haritası olduğunu belirtir ki bu muhtemelen Kolomb'un 1498'de çizdiği haritadır. Ancak Kolomb'un 1498 haritasının ne aslı ne de kopyaları bulunabilmiştir.


İçeriği
Genel Görünüm
Harita ceylan derisi üzerine çizilmiş, 90 x 60 cm boyutlarındadır. Ortaçağ haritalarından sıkça rastlanan portolan tarzında yapılmıştır, yani enlem ve boylam çizgileri yerine anahtar noktalarda yönleri gösteren pusula gülleri ve bunlardan ışınsal olarak yayılan yön çizgileri vardır.

Kenarlarda açıklayıcı nitelikte çeşitli notlar vardır. Notların bır kısmı tutsak edilmiş Portekiz ve İspanyol denizcilerin ifadelerine dayalıdır. Notlarda Yeni Dünya’nın yerlileri, hayvanları, bitkileri, madenî zenginlikleri ve diğer ilginç özelliklerine değinilir. Ayrıca, gösterilen yerlerde bulunduğu rivayet edilmiş hayvan veya hayalî yaratıkların resimlerini de gösteren harita, toplam dokuz renkle çizilmiştir.

Kenar notlarından birinde bu haritanın batıda Kristof Kolomb'un keşfettiği yöreler, doğuda da "Çin, Hint ve Sint" bölgelerini gösterdiğini yazar. Sağ kenardaki notlarının bazıların yarım cümlelerden oluşması bu haritanın daha büyük bir dünya haritasının sol yarısı olduğunu gösterir; öbür yarısı kayıptır.

Notlardan bir diğerinde "İşbu haritayı Kemal Reisin biraderzadesi unvanile müştehir Piri ibni Hacı Mehmet 919 senesi muharreminde [yani 1513 senesi 9 Mart ile 7 Nisan arasında] Geliboluda tahrir eylemiştir" yazar. Kenar notlardaki bilgilerin bir kısmı Piri Reis'in daha sonra yazdığı Kitab-ı Bahriye'sinde de aynen yer alır.


Coğrafî Ayrıntılar
Çizimde Batı Avrupa, Batı Afrika ve Güney Amerika'nın doğusu kolayca tanınabilir.

Atlas Okyanusunda Kanarya Adaları, Kap Verde Adaları ve Azor Adaları'nın konumları doğrudur ama biraz orantısızdırlar.

Avrupada Fransa ve İber Yarımadası iyi çizilmiştir. İber Yarımadası'nda gösterilen dört nehirden üçü Tagus, Guadalkivir ve Ebro olarak tanınabilir, ancak bu nehirlerin yukarı kısımlarında hatalar vardır.

Afrika kıtasında Senegal, Gambia ve Guinea, ve Fildişi Sahili'ndeki Sassandra nehirlerini tanımak mümkündür. Nijer Nehri'nin kaynağı olarak, Sahra Çölü'nde görünen göller vardır.

Kuzey Amerikanın ayrıntıları, gerçek ayrıntılarına hiç uymamaktadır. Hispanyola olarak adlandırılan ada, kuzey-güney dogrultusunda çizilip, görünüm olarak Japonya'nın 15. yy'da bilinen şekline benzer.

Güney Amerikada Brezilya'nın kuzey kıyıları gerçekle oldukça uyumludurlar. Orinoko ve Amazon nehirleri, Trinidad adası kolaylıkla tanınabilir. Amazon'un denize döküldüğü noktanın açıklarında çizilmiş olan büyük ada ise gerçekte yoktur. Güney Amerika'nın iç bölgelerinde dağlar görünür. Rio de la Plata nehri olması muhtemel bir nehrin güneyindeki kıyı ayrıntıları Brezilya kıyılarıyla çeşitli noktalarda uymaktadır ama kıyı çizgisinin doğrultusu güney yerine doğuya doğru uzanır.


Haritanın kaynakları
Kenar notları bu haritanın, bir kısmı Akdeniz'de ele geçirilmiş İspanyol ve Portekiz gemilerinde bulunmuş olan, yaklaşık 20 haritanın bir birleşimi olduğunu belirtmektedir. Bunların arasında sekiz 'Caferiye' haritası, dört Portekiz haritası, güney Asya'ya ait bir Arap haritası ve Kristof Kolomb'a ait bir Amerika haritası vardır. Caferiye haritaları, çok eskiye dayanan, Abbasi halifelerinden Al-Me’mun Al-Ca’far zamanında kopyalanmış olan, Büyük İskender zamanına ait haritalardır.

Piri Reis, haritasının Orta Amerika kısmının kaynağının Kristof Kolomb olduguna bu satırlarla belirtir: "Bu isimler ki mezbur cezairde ve kenarlarda kim vardır, Kolonbo komuştur ki anınla malûm oluna. Ve hem Kolonbo ulu müneccim imiş. Mezbur hartide olan bu kenarlar ve cezireler kim vardır, Kolonbonun hartisinden yazılmıştır."

Piri Reis haritasının Kristof Kolomb haritasından kaynaklandığının önemli bir delili, Küba'nın yokluğudur. Kristof Kolomb seyahatnamelerinde Küba'nın bir ada değil, kıtanın uzantısı oldugunu yazmıştır ve Piri Reis haritasında da Küba bu şekilde gösterilir.

Notlarda "Antilya" olarak değinilen Karayipler hakkında çeşitli bilgiler verilir. Bir kenar notunda adı geçen "Izle de Spanya", (günümüzde Dominik Cumhuriyeti ve Haiti'nin bulunduğu) Hispanyola adasına karşılık geldiği anlaşılabilse de, bu kenar notunun yanındaki adanın şekli Japonya'ya benzemektedir. Macellan'ın seyahatlerinden önceki dönemde Atlas Okyanusu'nun batı kıyısında Asya olduğu kanısı yaygındı. Çin'e varmak amacıyla yola çıkan Kristof Kolomb'un yanına Uzak Doğu Asya haritaları almış oldugu bilinir, bu Kolomb'un Doğu Asya kıyılarını gösteren haritalara kendi keşfettiği yerleri eklemiş olması muhtemeldir. Haritanın bu bölgesindeki pek çok kıyı şekli Asya'nın doğu kıyılarına karşılık gelmektedir.

Karayipler'in çiziminde Piri Reisin iki haritadan yararlandığı anlaşılabilir. Sancuvano Batisdo adı iki farklı ada için (biri günümüz Porto Riko'sunda bulunan San Juan Bautista, öbürü Küçük Antiller'de yer alan Santa Maria de Guadalupe) kullanılmıştır, ayrıca Virgin Adaları iki kere çizilmiştir.

Güney Amerika'nın içerlerinde görülen dağlar Caneiro haritasında da görüldüğünden dolayı, Piri Reis’in kaynaklarından biri muhtemelen onun türevlerindendir.

Brezilya kıyıları konusundaki kenar notunda bu kıyıları kazara keşfetmiş Portekiz kaşiflerin ayrıntılı anlatılarından yararlandığını belirtir. Söz konusu kaşif şüphesiz 1500’de Hindistan’a giderken Brezilya'yı keşfeden Pedro Alvares Cabral'dir.

Haritadaki bazı yörelerin kaşiflerin Ceneviz Cumhuriyetili olduğuna dair övücü ifadeler bulunması, ayrıca Kristof Kolomb'dan onun İtalyanca'da kullanılan adı olan 'Kolombo' olarak bahsetmesi Piri Reis'in Cenevizli kaynaklardan da yararlandığına işaret eder.


Haritanın kaynakları hakkında diğer teoriler
Piri Reis haritası 1960'lı yıllarda bazı bilim ötesi teorilere ilham kaynağı olmuştur. Charles Hapgood, haritada Güney Amerika'nın güney ucundan doğuya doğru olan uzantıyı, 16. yüzyılda henüz varlığı bilinmeyen Antarktika olarak yorumlamıştır. Bu kara parçasının haritada buzlu görünmemesi, Sahra çölünde ise göllerin görünmesi yüzünden Hapgood, Piri Reis'in kullandığı kaynaklar arasındaki bir haritanın, dünyanın onbin yıl önceki, ikliminin günümüzden çok farklı olduğu, bir dönemine ait olduğunu öne sürmüştür. Bu iddiaya göre Piri Reis, tarih öncesi çağlarda yaşamış bir medeniyetten kalma bir haritadan yararlanmıştır. Erich von Daniken ise Tanrıların Arabaları adlı kitabında, Piri Reis haritasındaki bazı şekil bozukluklarını açıklamak için, uzaylı bir medeniyetin uzaydan çektiği dünya fotoğraflarından yararlanılmış olduğunu iddia etmiştir.

Ancak, bu görüşler bilimsel çevrelerderde destek bulmamışlardır. Örneğin, haritada gösterildiği biçimiyle Nijer nehrinin yatağı, Sahra'da olmuş olabilecek göllerden beslenemeyecek kadar yüksek bir irtifadadır. Haritanın pek çok ayrıntısı dünyanın uzaydan görünümüne uymacak derecede hatalıdır. Üstelik, Antarktika teorisiyle çelişkili olarak, Piri Reis'in kendisi, bir notunda haritanın alt kısmındaki kara parçası hakkındaki bilgileri rotalarından çıkıp kaybolmuş Portekizli denizcilerden aldığını, onların dediğine göre o yörenin çok sıcak olduğunu yazar.

Haritada Güney Amerika kıyılarının doğuya doğru dönmesinin bir açıklaması, Güney Amerika'nın doğru çizilmesi halinde haritanın üzerine çizildiği kıymetli ceylan derisinde ona yer kalmayacağıdır. Bu görüşe göre Piri Reis, haritaya bir ekleme yapıp onun güzelliğini bozmaktansa Güney Amerika kıyılarını haritasının alt kısmına kaydırmıştır.


Sonuç
Piri Reis haritası, yapıldığı dönemdeki yirmi haritadaki coğrafya bilgilerini, yanlışları ve doğruları ile bütünleştirmiş tarihî bir belgedir. Bu haritaların bir kısmının düşman sırrı olması ve kenar notlarının tutsak edilmiş İspanyol ve Portekizli denizcilerin ifadelerini de içermesine bakılırsa, bu aynı zamanda değerli bir denizcilik istihbarat çalışmasıdır. Bunca malzemenin bir elde toplanabilmesi Osmanlı Bahriyesinin 16. yy'daki askeri gücünün bir göstergesi olarak görülebilir.